Συστατικά προβληματικό, το ειδοποιό αντικείμενο της ψυχανάλυσης, το φροϋδικό ασυνείδητο, αντιπροσωπεύει μια διαρκή πρόκληση.

Επιχειρείται εδώ ένας επαναπροσδιορισμός του φροϋδικού ασυνείδητου στο σημερινό επιστημολογικό και αγορευτικό περιβάλλον. Στο πλαίσιο αυτό, το ασυνείδητο εννοιοποιείται ως αναλογικά οργανωμένο τυπικό σύστημα.

Ο επαναπροσδιορισμός αυτός συμβάλλει ενδεχομένως στο μείζον ζητούμενο του πεδίου, που ισοδυναμεί με επανεφεύρεση της ψυχανάλυσης στο μεταίχμιο του 20ού και 21ου αιώνα.

Το διάβημα πραγματοποιείται με προσφυγή στις σύγχρονες έννοιες του τυπικού συστήματος, της αυτοαναφοράς και του αναλογικού κώδικα και μέσα από την διαλεκτική υπέρβαση της εξομοίωσης ασυνείδητου και γλώσσας, όπως διατυπώνεται στη λακανική αγορευτικότητα, καθώς και του αξιώματος της συνομιλητικότητας – στο πλαίσιο διαρκούς διαλόγου με άλλους κλάδους της γνώσης, του λόγου και της πράξης.